Bijna anderhalf jaar! Om precies te zijn, zeventien maanden lagen we stil. Geen telefoontjes. Geen aanvragen. Geen pitches of verkoopgesprekken. Geen zakenlunches. Geen lol en dollen met collega’s en stagiaires. Geen FAM-trips. Geen Schiphol en spannende vluchten naar nog spannendere oorden. Geen ellenlange vergaderingen. Geen beurzen in Barcelona, Singapore of Frankfurt. Geen netwerkborrels. Geen SITE-meetings. Geen calculaties. Kortom: Geen werk! Vreselijk. Knap dat zovelen van ons het hoofd boven water hebben gehouden. Door rigoureus te snijden. Door ander werk aan te nemen. Door diversificatie. Door omscholing. Door steun van de overheid. Door de tering naar de nering te zetten. Door niet in paniek te geraken. En door positief te blijven. Immers, dat kenmerkt toch de inborst van elke ondernemer; Denk in kansen en ga niet bij de pakken neer zitten! Van omkijken in weemoed is nog nooit iemand beter geworden. Mooi om te zien dat velen in ons mooie vak dat niet gedaan hebben en nu weer langzaam aan overeind krabbelen. Chapeau! En mooi dat we die tijd hebben kunnen gebruiken voor contemplatie. Na kunnen denken over ons vak. Over ons leven. Over, ‘hoe om te gaan met de enorme berg aan vrije tijd / gebrek aan werk’. Over, wat nu en hoe overleef ik dit? Voor mezelf gold, na een 1e reactie van paniek en teleurstelling en zorg: Spreek elke dag de A een paar keer uit. De A van Accepteren! Je kunt je wel boos gaan maken, …… heeft geen zin. Je kunt je wel zorgen gaan maken…… slecht voor je hart. Je kunt wel als een debiele naar werk op zoek gaan (‘beste klant, wilt u, in deze barre Corona-tijd, misschien een incentive-reisje of leuk feestje organiseren)……. is ongepast. Dus het werd de A van Accepteren en dat hielp enorm. Maakte verre fietstochten, al luisterend naar een Podcast. Wandelde mijn knieën bijna naar de klote (verkeerde schoenen: foei). Zorgde extra vaak voor mijn moedertje van 89, die Corona nog vele malen intenser beleefde dan de jongere generatie. Daar ging een keer per week (stiekem, maar wel op 1,5 meter) naar de zaak om toch nog wat feeling te houden met onze markt en onze zaak/collega’s. Sleepte met boodschappen voor oude buurvrouwtjes en maakte grote pannen soep om deur aan deur te bezorgen in mijn (overwegende bejaarden-)appartementen-complex. En heb alle ongelezen boeken inmiddels uitgelezen. Je zou er bijna lui van worden. En toen kwam ie! Ineens, zo halverwege september 2021 na de laatste persconferentie, Nederland gaat massaal los. Op dit moment is onze grootste uitdaging: Kunnen we alle opdrachten fysiek wel aan? Het kan raar lopen in het leven. Maarrrrrrrrr, we zijn er blij mee en gelukkig weer back in business. Hoop al mijn lieve collega’s en vakgenoten ook!! Succes met/in een (ongetwijfeld prachtig) 2022!