Column

Het C woord

Mariska Kesteloo Founder Word of MICE

Ik kan het woord Corona niet meer horen! In ieder gesprek hebben we HET erover, niet gevaccineerden, wappies, complottheorieën, alle versies heb ik wel voorbij horen komen. Ik probeer in ieder gesprek dit onderwerp te vermijden maar ik betrap mijzelf dat ik er zelf bijna niet meer omheen kan. Welke mening je ook hebt, het is toch verschrikkelijk dat je je niet meer kan uitspreken of je wel of niet gevaccineerd bent? We leven in een land met een vrije meningsuiting maar die staat onder druk en doet mij veel pijn. Ontwikkelingen zoals in Oostenrijk en Australië, ik lig daar ‘s nachts wakker van, zeker als onafhankelijke, internationaal ondernemende vrouw. Heb meer dan 15 jaar in het buitenland gewoond en was altijd trots om Nederlandse te zijn, een land waar je je mening kan uiten. Maar zelfs ik betrap mijzelf erop dat ik bepaalde onderwerpen, zoals Corona mijdt in een business of privé gesprek, en dat zou niet mogen. Triest, super triest. En ik zie deze trend steeds verder ontwikkelen, we groeien als maatschappij steeds verder uit elkaar. Mijn man had voorspelt dat deze situatie minimaal twee jaar zou gaan duren, ik verklaarde hem voor gek. Hij had toen al een tumor in zijn hoofd en dacht, of liever gezegd, wilde hem niet geloven toen hij deze uitspraak deed begin maart vorig jaar. Ik dacht, hij is ziek in hoofd en dat was ook zo. Maar hij heeft gelijk gekregen, helaas. En aan zijn woorden moet ik nog heel vaak denken. Als hij als chemisch ingenieur al wist dat dit twee jaar of langer zou duren, waarom hebben wij als burger deze informatie niet gekregen? De kerstdagen staan voor de deur, voor sommige een feest, voor sommige een jaarlijks stress moment. Ik heb er nooit veel affiniteit mee gehad. De sfeer eromheen wel, maar die verplichtingen, de kadootjes en zo, die sla ik heel graag over. Deze Kerst zal voor velen speciaal zijn, en ik hoop van harte dat iedereen Kerst samen kan vieren samen met zijn geliefden, familie, vrienden of wie dan ook. Voor mij zal het een emotionele Kerst worden, met de daarna komst van het nieuwe jaar zonder mijn man, mijn maatje, mijn beste vriend, en dat doet vreselijk veel pijn. En die schouder om op te huilen mis ik vreselijk. Ik zal verder moeten zonder hem, in een rare wereld met zoveel onzekerheden over mijn eigen toekomst, als mens, als vrouw, als ondernemer, maar ook voor de maatschappij en mijn geliefde sector. Wat had ik graag gewild dat mijn man aan tafel had gezeten met die pipo van het RIVM…. Maar het leven heeft anders beslist. En ondanks alle ellende, blijf ik positief en probeer ik van iedere dag iets moois te maken. Ik wens iedereen hele warme, positieve en liefdevolle Feestdagen toe en een verdraagzaam 2022 waarin we elkaars mening en standpunt respecteren zonder direct te oordelen.

Ik kan het woord Corona niet meer horen! In ieder gesprek hebben we HET erover, niet gevaccineerden, wappies, complottheorieën, alle versies heb ik wel voorbij horen komen. Ik probeer in ieder gesprek dit onderwerp te vermijden maar ik betrap mijzelf dat ik er zelf bijna niet meer omheen kan. Welke mening je ook hebt, het is toch verschrikkelijk dat je je niet meer kan uitspreken of je wel of niet gevaccineerd bent? We leven in een land met een vrije meningsuiting maar die staat onder druk en doet mij veel pijn. Ontwikkelingen zoals in Oostenrijk en Australië, ik lig daar ‘s nachts wakker van, zeker als onafhankelijke, internationaal ondernemende vrouw. Heb meer dan 15 jaar in het buitenland gewoond en was altijd trots om Nederlandse te zijn, een land waar je je mening kan uiten. Maar zelfs ik betrap mijzelf erop dat ik bepaalde onderwerpen, zoals Corona mijdt in een business of privé gesprek, en dat zou niet mogen. Triest, super triest. En ik zie deze trend steeds verder ontwikkelen, we groeien als maatschappij steeds verder uit elkaar. Mijn man had voorspelt dat deze situatie minimaal twee jaar zou gaan duren, ik verklaarde hem voor gek. Hij had toen al een tumor in zijn hoofd en dacht, of liever gezegd, wilde hem niet geloven toen hij deze uitspraak deed begin maart vorig jaar. Ik dacht, hij is ziek in hoofd en dat was ook zo. Maar hij heeft gelijk gekregen, helaas. En aan zijn woorden moet ik nog heel vaak denken. Als hij als chemisch ingenieur al wist dat dit twee jaar of langer zou duren, waarom hebben wij als burger deze informatie niet gekregen? De kerstdagen staan voor de deur, voor sommige een feest, voor sommige een jaarlijks stress moment. Ik heb er nooit veel affiniteit mee gehad. De sfeer eromheen wel, maar die verplichtingen, de kadootjes en zo, die sla ik heel graag over. Deze Kerst zal voor velen speciaal zijn, en ik hoop van harte dat iedereen Kerst samen kan vieren samen met zijn geliefden, familie, vrienden of wie dan ook. Voor mij zal het een emotionele Kerst worden, met de daarna komst van het nieuwe jaar zonder mijn man, mijn maatje, mijn beste vriend, en dat doet vreselijk veel pijn. En die schouder om op te huilen mis ik vreselijk. Ik zal verder moeten zonder hem, in een rare wereld met zoveel onzekerheden over mijn eigen toekomst, als mens, als vrouw, als ondernemer, maar ook voor de maatschappij en mijn geliefde sector. Wat had ik graag gewild dat mijn man aan tafel had gezeten met die pipo van het RIVM…. Maar het leven heeft anders beslist. En ondanks alle ellende, blijf ik positief en probeer ik van iedere dag iets moois te maken. Ik wens iedereen hele warme, positieve en liefdevolle Feestdagen toe en een verdraagzaam 2022 waarin we elkaars mening en standpunt respecteren zonder direct te oordelen.