Voor de coronacrisis verbleef ik veel in hotels, vloog ik heel wat af en dus was de zomervakantie juist een gelegenheid om dat niet te doen. Ik propte mijn auto tot de nok vol, wielrenfiets achterop en samen met mijn dochter ging ik lekker kamperen en vertieren aan het Meer van Annecy. Ons paradijs. Na een rit van 950 kilometer zagen we het meer al liggen, alleen moesten we nog ‘even’ afzakken naar de zuidelijke kant. In het hoogseizoen is deze provinciale weg één grote file en het begrip en ons motto ‘we zijn er bijna’ werd ineens erg relatief. Met de camping in zicht leken de laatste loodjes het zwaarst te wegen. Mijn dochter zong bemoedigend en enthousiast uit volle borst: 'we zijn er bijna, maar nog niet helemaal.' Het is een mooi onderdeel van onze vakantiereis. Een jaar geleden omschreef ik de corona-periode alsof het voelde dat de branche dobberde op een grote turbulente oceaan met nergens een haven in zicht. Ruim een jaar verder dobbert de branche nog steeds, maar lijkt de haven wel in zicht en de turbulente oceaan lijkt langzaam rustiger vaarwater. Met dank aan de mondiale vaccinatie operatie en meer kennis over de corona-pandemie lijkt er weer perspectief te komen. Als gevolg komt de markt weer in beweging. Er is een enorm grote behoefte bij bedrijven om weer samen te komen, om samen verhalen te maken en vooral om live te verbinden. Veel bedrijven (lees directies) hebben door de corona-pandemie hun strategie en hun verbindende verhaal moeten bijsturen. Het vraagt van de werknemers interactie en bewustzijn over verschillende lagen in de organisaties. Dat is bij uitstek een proces dat schreeuwt om als team of bedrijf live bij elkaar te komen. En juist de bedrijven die hier bewust mee bezig zijn, zie ik vertegenwoordigd in de nieuwe aanvragen. Het najaar lonkt voor veel bedrijven, veiligheidshalve nog niet heel ver weg en de grenzen worden letterlijk en figuurlijk nog niet opgezocht. Maar er zit beweging in, hoe fijn is dat! Sommige bedrijven laten dit (na)jaar nog even voor wat het is en wachten echt af tot alle codes op groen staan. Desalniettemin wordt er gelukkig vooruitstrevend voor 2022 gepland en zelfs al geboekt! Voor een branche die financieel keihard werd geraakt, bleef en blijft de overheidssteun voor velen helaas en vooral onbegrijpelijk onbereikbaar. Met hulde aan alle lobby’s die gevoerd zijn. Maar ondanks de beperkte of geen overheidssteun staat deze gehele branche in al haar passie, enthousiasme en energie bijna in groten getale meer dan klaar. Hulde aan allen die het linksom of rechtsom hebben gered, die de drive nooit maar dan ook nooit hebben losgelaten en zijn blijven geloven in betere tijden. Wij zijn MICE. ‘Het is een hele lange reis, maar daar is het paradijs, hou vol, ga door, dit is het goede spoor. We zijn er bijna, we zijn er bijna, maar nog niet helemaal…’. Naar het slotrefrein van Elly Zuiderveld. En op het naderende einde van deze corona-crisis is dit precies wat het is. Als we op onze zomervakantie eenmaal door die file heen zijn, de laatste loodjes hebben overwonnen en de tent eenmaal staat, voel ik mij altijd de gelukkigste vrouw op aarde. Dan ben ik de lange reis in een keer vergeten. Ik weet zeker dat ik dat gevoel straks ook ga beleven als de eerste groepen weer daadwerkelijk vertrekken. Vast het mooiste onderdeel van deze ondernemers corona-reis…