Zoom, Zoomer, ik heb gezoomd…Toen ik drie jaar geleden een abonnement nam op Zoom had ik nooit gedacht dat ik nu zo’n haat-liefde verhouding zou hebben met dit platform (en andere gelijkaardige platformen). Het is ontzettend fijn dat deze platformen bestaan, maar als je een hele dag achter je pc zit en van de ene call naar de andere springt, ben je er wel klaar mee aan het einde van de dag, en zeker na een jaar. Hebben jullie weleens een online presentatie gegeven? Om heel eerlijk te zijn, daar word je ook niet vrolijker van. Begrijp me niet verkeerd, ik spreek graag en deel met veel plezier mijn kennis en ervaring maar wat een domper als na afloop je sessie wordt afgesloten, en daar sta je dan voor je pc. Normaal praat je nog even na met mensen, krijg je nog vragen of ga je een drankje doen, maar dat is er nu niet bij. Het geeft iedere keer weer een raar gevoel. Herken je dat?
Normaal zie je elkaar alleen maar in een zakelijke of formele setting. Je ziet elkaar in pak, netjes gekleed, met make-up. En nu? Ik zie nu mensen in allerlei soorten comfortabele kleding voorbij komen, diverse huiskamers, keukens, zolderkamers, kantoren en huisdieren, kinderen, partners en collega’s ontmoet. Denk je dat we als wij elkaar weer kunnen ontmoeten, dat we weer een pak aantrekken? Is dat écht nog nodig? We kennen elkaar nu in een huiselijke setting, moet ik dan weer mijn make-up opdoen, hakken aan, om jou te ontmoeten? Of mag ik gewoon mijn jogging broek aanhouden? Of zijn we zo blij dat we weer een pak of jurk mogen dragen? Ben nieuwsgierig of de kleding stijl is aangepast na zo’n lange tijd thuiswerken….
Sinds 31 januari werk ik exact één jaar thuis en zijn mijn zakelijke face to face gesprekken geminimaliseerd, ik kan ze op 1 hand tellen het afgelopen jaar! Ongelooflijk, en dit jaar staat er nog niks in de agenda. O, ja, eentje dan. Mijn stagiaire die onderzoek doet binnen mijn bedrijf, en we hebben samen Zaandam te voet ontdekt. Een nieuwe manier van vergaderen. Het was niet alleen goed voor mijzelf, maar ook voor haar. Ze heeft eerlijk toegegeven dat ze het moeilijk vindt om hele dagen thuis te zitten, en te studeren en een huis te delen samen met haar broer en zus, en ik begrijp haar volkomen. Ik vind het al moeilijk om gemotiveerd te blijven, laat staan als ik 20 jaar jonger zou zijn. De volgende face to face meeting is nog niet bekend, staat nog niks in mijn agenda… waarschijnlijk zal de eerstvolgende afspraak met mijn stagiaire zijn.
Toen ik begin dit jaar hoorde dat IMEX in Frankfurt werd geannuleerd, kwam dat niet als een verrassing maar toch, ik had stiekem nog een beetje hoop dat er weer perspectief zou komen. En toen ik Carina Bauer, de CEO van IMEX had uitgenodigd als gast voor onze wekelijkse B2B influencer marketing chat series, kon zij ook niet met een duidelijk alternatief komen. Ik vond dat heel teleurstellend om heel eerlijk te zijn. Ik had stiekem gehoopt dat zij met initiatieven zou komen, deels om perspectief en hoop te creëren voor onze sector die zo hard nodig is. Het enige wat wel doorgaat is de jaarlijkse IMEX run!
En als wij elkaar weer ontmoeten, waar zou dat zijn? Maar nog nieuwsgieriger ben ik, wat ga ik dan aantrekken? Ga ik dan toch weer volledig in pak, of in jeans? Ben ik zo blij dat ik weer een jasje aan mag doen? Of krijgen we net zoals in bedrijven een casual Friday op beurzen en evenementen? Kleding om over na te denken…..
